Që një embrion të ketë shanse të larta për implantim, në radhë të parë ai duhet të zotërojë një material gjenetik normal. Materiali gjenetik i qelizave organizohet në formën e kromozomeve. Një specie ka një numër të caktuar kromozomesh që quhet kariotip. Kariotipi normal i njeriut është 46 XX (femra) ose 46 XY (mashkulli).
Embrionet me kariotip jo normal (pra me numër jo normal kromozomesh) kanë më pak shanse për tu implantuar dhe më shumë shanse për abort nqs implantimi ndodh. E kundërta ndodh me embrionet me kariotip normal.
A janë të gjithë embrionet që formohen me një numër normal të kromozomeve?
Jo! Cdo cift mund të formojë embrione normale dhe jo normal dhe kjo nuk varet nga laboratori.
Sa më e re të jetë mosha e femrës, aq më e madhe është mundësia për embrione me kariotip normal. Kjo është edhe arsyeja kryesore se përse Fertilizimi In Vitro është më i suksesshëm në femrat me moshë të re: sepse probabiliteti që embrionet e transferuara të jenë normal është shumë më i madh i madh.
Me rritjen e moshës së femrës, probabiliteti për të formuar embrione jo normale (me kariotip jo normal) rritet. Kjo është arsyeja kryesore se përse Fertilizimi In Vitro rezulton me më pak shanse në femrat me moshë më të madhe: sepse probabiliteti që embrionet e transferuara të jenë normale është shumë më i vogël.
A mund të kontrollohet kariotipi i embrioneve përpara transfertës së embrioneve?
Po! Kjo mund të kryhet përmes analizës gjenetike të embrioneve (PGT).
A kryhet kontrolli i kariotipit të embrioneve gjatë procedurave të Fertilizimit In Vitro?
Ky kontroll nuk kryhet rutinë për shkak se e dyfishon koston financiare të një cikli IVF. Dhe nuk ka përse të kryhet rutinë! Për më tepër është e debatueshme në se PGT sjell rritje të shanseve për shtatzani. Në fund të fundit ajo mbetet një teknikë invazive mbi embionet (biopsi) dhe në disa raste ajo mund të dëmtojë embrionin. Gjithashtu në momentin e përgjigjes së PGT, jo të gjithë embionet arrjnë të mbijetojnë (qoftë për shkak të biopsisë qoftë edhe për shkak të vetë evolucionit).